အင္းစိန္ဂ်ီတီအိုင္မွ လြတ္ေျမာက္လာသူတဦး၏ ေျပာၾကားခ်က္ -NEJ/ ၈ ေအာက္တိုဘာ ၂၀၀၇

ေခတ္ၿပိဳင္ – အဖမ္းခံရပုံကို ျပန္ေျပာျပပါလား။

မလွလွမြန္ – (၂၇) ရက္ေန႔ကဖမ္းသြားတာ။ ဘူတာႀကီး ခုံးတံတားမွာအဖမ္းခံရတာ။ ဆႏၵျပတာ ကေတာ့ ဆူးေလဘုရားလမ္းမွာျပတာ။ အဲကေန ပြဲပ်က္သြားၿပီးေတာ့ ေက်ာင္းသားေတြနဲ႔ ျပည္သူ လူထုေတြ တက္လာတဲ့လမ္းကို သမီးတို႔ေတြ ဘူတာႀကီးခံုးတံတားလမ္းက ေနလိုက္သြားတာ။
အဲဒီမွာ အဖမ္းခံရတာ။

ေခတ္ – ဖမ္းတဲ့လူေတြကဘယ္သူေတြလဲ။ ဘယ္လိုဖမ္းသြားတာလဲ။

 မြန္ – ဖမ္းတာ စစ္သားေတြပါ။ ဖမ္းသြားတုန္းကဆိုရင္ အင္းစိန္ကိုမပို႔ခင္ လမ္းမွာ တီအီးကား
ေတြနဲ႔ အဆင့္ဆင့္ေျပာင္းရတယ္။ စစ္သားေတြက လူသတ္႐ံု ဖမ္း႐ံုတင္မကဘူး ပစၥည္းပါလုတယ္။ သမီးဆိုရင္ နာရီပါသြားတယ္။ မ်က္ႏွာကို လံုး၀ေမာ့ၾကည့္မခံဘူး။ ေခါင္းကိုငံုံ႔ထားရတယ္။ ေမာ့ၾကည့္တာနဲ႔ တုတ္နဲ႔႐ိုက္တယ္။ သမီးေတာ့ ရင္၀ေဆာင့္ကန္ခံခဲ့ရတယ္။ ထေျပာလို႔တဲ့။ ေယာက်္ားေလးေတြဆုိ ေတာ္ေတာ္အႏွိပ္စက္ခံရတယ္။ သမီးတုိ႔ေတြက မိန္းခေလးေတြဆိုေတာ့ သက္သာေသးတယ္။ ကားေပၚမွာလံုး၀ အေမာ့မခံဘူး၊ ေမာ့တာနဲ႔ဗ်င္းတာ။ တုတ္ေတြနဲ႔႐ိုက္တယ္။ ဖိနပ္ေတြနဲ႔ေဆာင့္ကန္တယ္။ မေက်နပ္ရင္ မေက်နပ္သလို လုပ္တယ္။

ေခတ္ – အင္းစိန္ဂ်ီတီအိုင္မွာေရာဘယ္လိုေနရလဲ။

မြန္ – အင္းစိန္သင္တန္းေက်ာင္း ဂ်ီတီအိုင္မွာ (၄) ရက္ေလာက္ထားတယ္။ ေရာက္တဲ့ေန႔ကစၿပီး
ထမင္း (၃) နပ္ငတ္တယ္။ ထမင္း(၃) နပ္မေႂကြးဘူး။ သမီးတို႔ မိန္းကေလးေတြခ်ည္းပဲ အဲ့ဒီအခန္း
ထဲမွာ (၁၅၆) ေယာက္ရွိတယ္။ မယ္သီလရွင္ေတာ့မပါဘူး။ သက္ႀကီး႐ြယ္အိုေတြ ခေလးေတြလည္း ပါတယ္။ က်န္းမာေရးနဲ႔ လံုး၀ညီၫြတ္မႈမရွိဘူး။ အခန္းေဘးမွာ အခန္းတခန္းရွိတယ္။ အဲ့ဒီအခန္းထဲ
မွာ အညစ္အေၾကး စြန္႔ရတယ္။ မ်က္ႏွာသစ္ခြင့္ မေပးဘူး။ အထဲက အနံံံံ႔အသက္ေတြ နံတယ္ဆိုတဲ့ အေၾကာင္း သူတို႔ကို သြားေျပာေတာ့ အခန္းတခန္းလဲေပးတယ္။ အဲ့ဒီအခန္းကို သူတို႔ စည္ပင္ေခၚၿပီး ရွင္းတယ္။ အိမ္သာလုပ္ေပးေတာ့လည္း အိမ္သာက ေျမာင္းတူးထားတာ။ ေရလံုး၀မေပးဘူး။ မိန္းကေလးေတြ ေရခ်ဳိးခြင့္လည္းမေပးဘူး။ တကိုယ္လံုးဆိုတာ နံေစာ္ေနတာပဲ။

ေခတ္ – အဲဒီမွာအဖမ္းခံထားရတဲ့ သံဃာေတာ္ေတြကိုေရာေတြ႕ရလား။

 မြန္ – သံဃာေတြကိုေတြ႕တယ္။ ဆီးသြားတဲ့အခါမ်ဳိးမွာ ေတြ႕ရတာ။ ဘုန္းႀကီးေတြ အျပင္ထြက္လာတာမ်ဳိးပဲ ေတြ႕ရတယ္။ အခန္းထဲမွာ ေနရင္ဘာမွမျမင္ဘူး။ သံဃာေတြကို
လူ၀တ္ေတြ လဲေပးထားတယ္။ သူတုိ႔ေတြက ေတာ္ေတာ္က်ပ္တည္းတယ္။ အ႐ုဏ္ဆြမ္း လံုး၀မေႂကြးဘူး။ တနပ္ပဲေႂကြးတယ္။

ေခတ္ – ေနာက္ေတာ့ဘာဆက္ျဖစ္လဲ။

 မြန္ – အဲဒီကေန က်ိဳကၠဆံကို ေျပာင္းတယ္။ က်ဳိကၠဆံေရာက္ေတာ့ ေရခ်ဳိးခိုင္းတယ္။ ေရခ်ဳိး ခိုင္းျပန္ေတာ့လည္း ၀ုန္း၀ုန္း၀ုန္း၀ုန္းဆုိ ေရကမန္းကတမ္းေလာင္း၊  ေလာင္းၿပီးသြားရင္ ဆပ္ျပာ
တိုက္၊ တိုက္ၿပီးရင္ ေရထပ္ေလာင္း၊  ေလာင္းၿပီးရင္ ျပန္တက္ေတာ့၊  အ၀တ္အစားလည္း လဲခြင့္မေပးဘူး။ က်မဆိုရင္ ခါး၀တ္နဲ႔ပါသြားတဲ့ဟာ အဲ့အတိုင္းပဲ ေရေလာင္းခ်ဳိးၿပီးေတာ့ အ၀တ္ အစားေတြ ေရညႇစ္ျပန္၀တ္ၿပီးေတာ့ အဲအတိုင္းပဲေရစိုနဲ႔ေနရတာ။ ပိုက္ဆံပါလာတဲ့လူေတြက်ေတာ့ အျပင္ကေန၀ယ္ေပးတယ္။ က်မတို႔က ပိုက္ဆံမပါလာေတာ့ ၀ယ္မေပးဘူး။ ပစၥည္းလည္းမေပးဘူး။

ေခတ္ – အိပ္ေတာ့ေရာ ဘယ္လိုအိပ္ရလဲ။

မြန္ – အင္းစိန္မွာထားတုန္းကဆိုရင္ သမံသလင္းေပၚမွာအိပ္ရတယ္။ က်ဳိကၠဆံေရာက္ေတာ့လည္း အေပၚထပ္ ႏွစ္ထပ္ရွိတယ္၊ အဲဒီပ်ဥ္ျပားေပၚမွာ ဒီအတိုင္းအိပ္ရတာ။ လႊတ္ခါနီးတရက္ေလာက္
အလိုမွာ ေစာင္လာေပးတယ္။ သမီးတို႔ အဲဒီေဆာင္ကို ေခါင္းအံုးအိပ္တယ္။ ေအာက္မွာအခင္း ဘာမွမရွိဘူး။

ေခတ္ – ဖမ္းထားတဲ့အခ်ိန္မွာ စစ္ေဆးေမးျမန္းတာေတြ လုပ္ေသးလား။ ဘာေတြေမးလဲ။

မြန္ – ကိုယ္ေရးရာဇ၀င္ေတြ ေရးယူတယ္။ အန္အယ္လ္ဒီအဖြဲ႔၀င္ေတြ အမ်ဳိးထဲမွာရွိလား၊ ေနာက္ၿပီးေတာ့ သံဃာေတာ္ေတြနဲ႔ ဆက္ႏႊယ္မႈရွိလား၊ ၈၈ မ်ဳိးဆက္ေက်ာင္းသားေတြနဲ႔ ဆက္ႏႊယ္မႈရွိလား၊ အဲ့ဒါ က်မကိုေမးတယ္။ က်မကမရွိဘူးလို႔ ေျပာလိုက္တယ္။ အဲဒါေၾကာင့္မို႔လို႔ က်မကိုျပန္လႊတ္တာ။ သမီးတို႔ကို ျပန္လႊတ္တုန္းကေတာ့ သကၤန္းကၽြန္း မယက႐ံုးမွာ လက္မွတ္ ထိုးရတယ္။ အိမ္ကအုပ္ထိန္းသူ လာၿပီးေတာ့ထုတ္ရတယ္။ အုပ္ထိန္းသူလည္း လက္မွတ္ထိုးရ
တယ္။ သမီးတို႔လည္း လက္မွတ္ထိုးရတယ္။

ေခတ္- ခုလိုမ်ဳိးဆႏၵျပၿပီး အဖမ္းခံရတဲ့အေပၚမွာ ဘာေျပာခ်င္ပါသလဲ။

မြန္ – အာဏာပိုင္ စစ္အစိုးရ႐ိုင္းတယ္ဆိုတာ ကိုယ္ကိုယ္တိုင္ေတြ႔မွ ႀကံဳမွသာ တကယ္သိေတာ့
တယ္။ အဲ့သေလာက္ထိ ႐ိုင္းစိုင္းလိမ့္မယ္လို႔ က်မတို႔မထင္ထားဘူး။ ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ ျမန္မာ လူမ်ဳိးေတြေလ။ ဗုဒၶဘာသာေတြ။ ဘုန္းႀကီးသံဃာေတြကိုလည္း ကိုယ့္ေရွ႕မွာ လုပ္ေနတာကိုျမင္ရ
တဲ့အခါက်ေတာ့ စိတ္ထဲမေကာင္းဘူး။ သမီးတို႔ငယ္ငယ္တုန္းက အေမတို႔ကေျပာဘူးတယ္၊ အဂၤလိပ္လက္ထက္တုန္းက အဲ့ဒီေလာက္မဆိုးဘူးတဲ့။ အခုျမန္မာလူမ်ဳိးစစ္စစ္က က်မတို႔ဘုန္းႀကီး ေတြကို ပါးေတြခ်တယ္၊ နားေတြခ်တယ္၊ ေဆာင့္ကန္တယ္၊ ရက္ရက္စက္စက္ သတ္ျပစ္ၾကတယ္။ ဒါေတြကိုရပ္တန္းက ရပ္ေပးရင္ေကာင္းပါလိမ့္မယ္။ က်မတို႔ျပည္သူလူထုေတြဟာ တကယ္ကို ဒုကၡေရာက္ေနၿပီ။